Laatst kregen we weer een magazine in de bus over maatschappelijk verantwoord ondernemen.In dat magazine over de juiste verhouding tussen de drie P,s wordt elk jaar een top honderd gepubliceerd van personen die volgens die club de grootste bijdrage hebben geleverd of leveren aan het mvo ondernemen in nederland. Wat ons opvalt in de samenstelling van de lijst is dat vertellen hoe je duurzaam zou moeten ondernemen blijkbaar hoger gewaardeerd wordt dan daadwerkelijk de mouwen op stropen en duurzaam gaan ondernemen. De beste stuurlui staan ook hier graag aan de wal. Met droge voeten, een waarschijnlijk relatief riante beloning en zich koesterend in de schijnzekerheid van intellectuele discoursen. Wij waarderen hun bijdragen zeer maar praatjes vullen nu eenmaal geen gaatjes. Behalve natuurlijke die je kunt vullen als je een plaatsje hebt verworven in dit circuit.
Het is ongetwijfeld zwaar en vermoeiend en zal hier en daar aanzet kunnen geven tot gewenste dan wel noodzakelijke maatschappelijke veranderingen maar de grootste bijdrage aan hoe je het anders zou willen is zelf die verandering zijn. Dat is naar mijn ervaring helemaal niet gemakkelijk, onzeker en vaak eenzaam maar het is ook niet niks om je los te maken en in beweging te komen.
Wat me echter opvalt dat veel mensen die hun mondje roeren hun in actie komen uitstellen met elk nieuw gezichtspunt, het ontbreken van zgn. wetenschappelijk bewijs, teveel idealisme of te weinig zgn. realisme en of de stugge weerbarstigheid van de minder opgeleide massa.
Ik zou zeggen ga zo door maar besef dat het antwoord niet bestaat, de toekomst onzeker is, niet alles wetenschappelijk te bewijzen is of bewezen hoeft en dat we in spannende tijden leven maar ook niets te verliezen hebben.
Groet
Carlo
Frambozenweekend 2010
Zondagmorgen 11 juli met z'n allen aan het frambozenontbijt
maandag 31 januari 2011
zondag 23 januari 2011
De grote hoop...
Voor dat ik jullie deelgenoot maak van mijn bevindingen opgedaan tijdens de soft fruit conferentie wil ik eerst even terugkeren naar een opmerking in mijn laatste blog. Ik zeg daarin dat ons bloed in goede doen evenals het sap en bodem bij een plant rond de 6.5 ph ligt. Bloed ligt echter rond 7-7.5.
Ik heb een artikeltje gevonden over een zeer veel voorkomend landbouwgewas, prei of bieten waren het geloof ik, waar uit een proef bleek dat deze het veel beter deden bij p.h 7 terwijl in de praktijk bleek dat de p.h grondwaarden tussen 4.5 tot 5.4 gangbaar zijn en het gewas wat deze grond voortbrengt blijkbaar op de grote hoop als goed genoeg wordt beoordeeld.
Goed genoeg voor de grote hoop....
Ook de laatste stand van zaken in europees frambozenland lijkt helaas te wijzen op niet het beste maar op goed genoeg, acceptabel voor de massa. Bij de grote spelers in deze markt is de minimale defintie van framboos richtinggevend voor de maximale winst. De trend is de teelt van herfstframbozen rassen z.g primocanes vanwege de hogere opbrengst in het seizoen met minder kosten.Voor het oog en de kilo's streeft men naar grote frambozen. Het liefst van plastic zodat ze langer houdbaar zijn.
Inhoudelijke waarden zoals: smaak, gezondheid, teeltwijze, leuke en/of bijzondere rassen doen er niet toe.
De volgende anekdote illustreert mijn verwondering over deze gang van zaken denk ik het beste.
Afgelopen zomer kregen wij bezoek van de baas van een groot italiaans gangbaar zachtfruitbedrijf.
Samen met zijn aanhang zat ie op ons frambozenterras in de zon. Aangezien wij onze gasten graag het beste voor zetten en trots zijn op de smaak van onze frambozen waren wij wel nieuwsgierig wat hij als italiaanse frambozenboer, op de hoogte van frambozen en enigszins culinair aangelegd toch dachten wij, van onze frambozen zou vinden.
Dus koffie met lekkers o.a een mooi schaaltje frambozen.Tot onze schrik en verbazing gingen er zonder te kijken, te proeven of te ruiken, welhaast in een ritueel automatisme twee lepels suiker overheen. Wij waren er stil van.
Dus hoop nergens op maar begin zelf nu te realiseren waar je nog jaren op kan hopen want de duivel schijt op de grootste hoop.
Groet
Carlo
Ik heb een artikeltje gevonden over een zeer veel voorkomend landbouwgewas, prei of bieten waren het geloof ik, waar uit een proef bleek dat deze het veel beter deden bij p.h 7 terwijl in de praktijk bleek dat de p.h grondwaarden tussen 4.5 tot 5.4 gangbaar zijn en het gewas wat deze grond voortbrengt blijkbaar op de grote hoop als goed genoeg wordt beoordeeld.
Goed genoeg voor de grote hoop....
Ook de laatste stand van zaken in europees frambozenland lijkt helaas te wijzen op niet het beste maar op goed genoeg, acceptabel voor de massa. Bij de grote spelers in deze markt is de minimale defintie van framboos richtinggevend voor de maximale winst. De trend is de teelt van herfstframbozen rassen z.g primocanes vanwege de hogere opbrengst in het seizoen met minder kosten.Voor het oog en de kilo's streeft men naar grote frambozen. Het liefst van plastic zodat ze langer houdbaar zijn.
Inhoudelijke waarden zoals: smaak, gezondheid, teeltwijze, leuke en/of bijzondere rassen doen er niet toe.
De volgende anekdote illustreert mijn verwondering over deze gang van zaken denk ik het beste.
Afgelopen zomer kregen wij bezoek van de baas van een groot italiaans gangbaar zachtfruitbedrijf.
Samen met zijn aanhang zat ie op ons frambozenterras in de zon. Aangezien wij onze gasten graag het beste voor zetten en trots zijn op de smaak van onze frambozen waren wij wel nieuwsgierig wat hij als italiaanse frambozenboer, op de hoogte van frambozen en enigszins culinair aangelegd toch dachten wij, van onze frambozen zou vinden.
Dus koffie met lekkers o.a een mooi schaaltje frambozen.Tot onze schrik en verbazing gingen er zonder te kijken, te proeven of te ruiken, welhaast in een ritueel automatisme twee lepels suiker overheen. Wij waren er stil van.
Dus hoop nergens op maar begin zelf nu te realiseren waar je nog jaren op kan hopen want de duivel schijt op de grootste hoop.
Groet
Carlo
zondag 16 januari 2011
Netwerken
Het weer blijft voorlopig goed. Dan kan ik volgende week kalk strooien en een week of twee later biologische kippenmest korrels en vervolgens wat biologische compost om bodemleven te ondersteunen. Dit hele spulletje heeft dan tot half maart begin april de tijd om in de bodem tot zijn recht te komen zodat de plant er als ze begint te groeien er haar voordeel mee kan doen.
Daarna begint het bijmesten en sturen via de druppelslangen.
Deze week ga ik naar de eerste Softfruit conferentie in Den Bosch. Daar zullen naar mijn idee wel de oude koeien uit de sloot gehaald worden maar wellicht steek ik er wat van op en kunnen we er wellicht nog contacten leggen om frambozen te verkopen.
Veel bezoekers zullen wel aan de gang gaan om hun netwerken te verstevigen maar dat gebeurt bij mij hooguit "per ongeluk". Ik voel me op dat soort bijeenkomsten namelijk meestal behoorlijk opgelaten en heb weinig zin om me druk te maken over wie kent wie en ben ik belangrijk en hebben ze mijn telefoonnummer etc etc. Onze kracht ligt toch in het volgen van ons buikgevoel en het delen en uitleggen van die informatie bron levert te veel frustratie en remming op. Het hart is nu eenmaal moeilijk te delen en uit te leggen met de hersenen en de dictatuur van een beurs.
3 Februari gaan we naar de HAS naar de Foodemotions day in het kader van Food Design experience. Eens voelen of ons hart daar sneller van gaat kloppen.
Daarna begint het bijmesten en sturen via de druppelslangen.
Deze week ga ik naar de eerste Softfruit conferentie in Den Bosch. Daar zullen naar mijn idee wel de oude koeien uit de sloot gehaald worden maar wellicht steek ik er wat van op en kunnen we er wellicht nog contacten leggen om frambozen te verkopen.
Veel bezoekers zullen wel aan de gang gaan om hun netwerken te verstevigen maar dat gebeurt bij mij hooguit "per ongeluk". Ik voel me op dat soort bijeenkomsten namelijk meestal behoorlijk opgelaten en heb weinig zin om me druk te maken over wie kent wie en ben ik belangrijk en hebben ze mijn telefoonnummer etc etc. Onze kracht ligt toch in het volgen van ons buikgevoel en het delen en uitleggen van die informatie bron levert te veel frustratie en remming op. Het hart is nu eenmaal moeilijk te delen en uit te leggen met de hersenen en de dictatuur van een beurs.
3 Februari gaan we naar de HAS naar de Foodemotions day in het kader van Food Design experience. Eens voelen of ons hart daar sneller van gaat kloppen.
zondag 9 januari 2011
Eerst het zuur dan het zoet
In mijn laatste blog heb ik geprobeerd jullie gedachten over biologisch telen te prikkelen door voor te stellen planten te laten groeien op water gevoed met zee mineralen. Dit zou in in principe de minste milieubelasting geven, een gezonde plant en de oogst zal nog smakelijker, langer houdbaar en meer inhoudstoffen bevatten. Ik ga me er in ieder geval verder in verdiepen want we moeten verder op nieuwe wegen.
Deze week ga ik kalk strooien om de p.h van de grond rond de 6 te krijgen.Vaak wordt wat grond ph betreft geredeneerd vanuit een minimale ph waarde/zuurgraad van de grond. Onder de 5.4 kan in de meeste teelten de gezondheid van de plant en ook de opbrengst schaden .Dus 5.4 of 5.5 is goed. In veel instituten die zich bezig houden met voeding wordt er over mensen ook zo geredeneerd. Het is genoeg als je er niet aan dood gaat en productief bent. De meerwaarde van een p.h rond 6 of zelfs 6.4 kan ik wellicht aangeven met een vergelijking. De meeste voeding die wij in ons hedendaagse patroon tot ons nemen heeft verzuring van ons bloed tot gevolg. Maar we leven nog en als we ongeveer net zo oud worden en aan hetzelfde sterven als de meesten om ons heen zal dat wel goed zijn.Verzuring van ons bloed kan net als bij planten aanleiding geven tot ziekten.
De enige voeding die je bloed minder zuur maakt is fruit en het blijkt ook dat bloed optimaal zijn werk doet bij p.h van 6.4. Dus de bodem naar 6, de gezonde plant een sap p.h van 6 en de ideale zuugraad van bloed ook 6. De natuur heeft haar constanten en als je ze durft te lezen ben je logisch biologisch op weg.
Groet
Carlo
Deze week ga ik kalk strooien om de p.h van de grond rond de 6 te krijgen.Vaak wordt wat grond ph betreft geredeneerd vanuit een minimale ph waarde/zuurgraad van de grond. Onder de 5.4 kan in de meeste teelten de gezondheid van de plant en ook de opbrengst schaden .Dus 5.4 of 5.5 is goed. In veel instituten die zich bezig houden met voeding wordt er over mensen ook zo geredeneerd. Het is genoeg als je er niet aan dood gaat en productief bent. De meerwaarde van een p.h rond 6 of zelfs 6.4 kan ik wellicht aangeven met een vergelijking. De meeste voeding die wij in ons hedendaagse patroon tot ons nemen heeft verzuring van ons bloed tot gevolg. Maar we leven nog en als we ongeveer net zo oud worden en aan hetzelfde sterven als de meesten om ons heen zal dat wel goed zijn.Verzuring van ons bloed kan net als bij planten aanleiding geven tot ziekten.
De enige voeding die je bloed minder zuur maakt is fruit en het blijkt ook dat bloed optimaal zijn werk doet bij p.h van 6.4. Dus de bodem naar 6, de gezonde plant een sap p.h van 6 en de ideale zuugraad van bloed ook 6. De natuur heeft haar constanten en als je ze durft te lezen ben je logisch biologisch op weg.
Groet
Carlo
Abonneren op:
Posts (Atom)