Het is niet wat het lijkt

Onlangs was Henny jarig. Zij zag het levenslicht op 29-1-1967. Datzelfde licht maar net een beetje anders zag ik op 29-11-1966. Aan die overeenkomst in deze getallen ontlenen wij, gewoon omdat wij zo zijn een absoluut nog niet wetenschappelijk te onderbouwen meerwaarde. Jammer voor de wetenschap. Inspirerend voor ons.
Op haar verjaardag kreeg ze een op de zij liggende boedhha, nogal dun in vergelijking met die wat dikkere want met zijn buik ademende en gelukbrengende beelden die je steeds vaker in nederlandse huishoudens ziet staan en al veel langer bij menig lokaal chinees restaurant of wokpalace natuurlijk....
Deze liggende is dun en lang en rust haar hoofd op frivole, gracieuse wijze op haar hand.
Het lijkt erop alsof een fotomodel op het strand ligt uitkijkend naar waar de cocktail blijft.
Gisterenmiddag vond ik het tijd om met Martijn die bij ons in huis woont te kijken naar een door mij hoogst gewaardeerde dvd documentaire over het tibetaanse dodenboek aan de hand van een kijkje in de dagelijkse omgang met de dood in een klein dorpje waar dus iemand overleden is. Ik had deze al vaker bekeken maar had blijkbaar nog niet alles gezien. Op een gegeven moment als persoon in kwestie is dood gegaan draait een monnik het dode lichaam op zijn zij voordat hij begint met het voor lezen van de teksten uit het boek en op die manier begeleiden van de overledene in het tussen bardo van de dood.
De hand gaat onder het hoofd. Zo kan het bewustzijn van de dode beter horen wat de monnik hem verteld.
Ter illustratie van deze houding heeft hij dus ook een aardewerk beeld en ja hoor..
Niks mooie lange vrouwelijke boedhha maar een lijk, lang en dun want dood en luisterend naar adviezen voor de beste route tussen het vorig leven op weg naar een nieuw leven.
Onvermijdelijk mooi!

Groet
Carlo

Voorjaar

Als je buiten bezig bent zie je dat het voorjaar niet iets is wat zich wat aantrekt van door ons verzonnen kalenders en datums. Zo begint volgens de meteoroloog de lente op 1 maart en volgens veel anderen op 21 maart. Buiten begint het gewoon. Frambozen planten reageren sterk op temperatuur verschillen, nog meer dan op directe warmte van de zon.
Doordat het al flink gewinterd heeft en het de afgelopen dagen warmer was dan vorig jaar rond deze tijd beginnen de knopjes van de planten al zoals dat heet te schieten.
We hebben een kleine kas voor de eerste teelt. In de kas is het met een beetje zon nu al snel warm en ik wil beginnen met bijmesten als het uitgelopen knopje zich begint te ontwikkelen tot het eerste blaadje. Vanaf dat moment begint namelijk via het eerste blaadje de verdamping van water en begint in de bodem de eerste wortelvorming. Dus tijd voor o.a stikstof en water. Als ik te vroeg begin met water en voeding is er kans dat ik, omdat de groei dan echt begint en ik deze met het oog op de maximale productie niet meer wil remmen en ook geen vorstschade wil aan het jonge blad, dan is de kans er dat ik bij volgende vorst de kachel s'nachts aan moet gaan zetten. Dat is niet erg en ik vind het persoonlijk wel iets hebben om dan s'avonds rond 11-12 uur nog even naar de sterren te kijken en te genieten van de rust van het donker maar als het nog veel gaat vriezen kost het ook een heleboel diesel voor de kachel. Maar als ik alle lange termijn weerberichten bekijk dan heeft de natuur het goed met me voor en ga ik volgende week beginnen met water en voeding. Verder gaan we beginnen met buiten de planten aanbinden en een lange termijn bemesting van biologische kippenkorrels geven. Die korrels hebben temperatuur en vochtafhankelijk ongeveer drie maanden nodig om hun voeding vrij te geven.
In kippenmest zit relatief veel fosfaat waarvan het meeste nu in de bloeimaand mei voor de plant ter beschikking staat. Aangezien fosfaat bloem en dus bloei bevordert is dat een geschikt moment en dit een geschikt moment om die mest bij de planten te doen.
Dus zo zie je: ons verstand wikt en weegt maar de natuur beslist en ze beslist niet over iets of op een autoritaire manier maar ze is gewoon en doet gewoon wat ze wil precies op het moment dat ze wil en dan is het goed.

P.S Moet je ook eens vaker doen, s'nachts naar buiten en naar de sterren kijken.

Groet
Carlo

Waarschuwing! probeer dit niet thuis!

Rond mijn tiende jaar zaten mijn ouders in een echtscheiding procedure. Ik begreep dat ze uit elkaar gingen. Daar lag ik helemaal niet wakker van en het was een goede manier om van die eeuwige ruzies af te komen waar ik wel van wakker lag. Veilig weggekropen onder het bed van mijn oudere zus. Nadat mijn vader uit huis was hadden we maar weinig geld. Mijn moeder werkte in een kas om wat bij te verdienen en we aten wel eens een week brood met alle varianten met eiergerechten. Aan het eind van de week werd het droge brood met het laatste ei een wentelteefje. Op zo'n wentelteefje dag kwam ik op het desastreuze besef dat ik heel gelukkig en tevreden was ondanks dat we leefden op bijstandsniveau. Geld en geluk stonden los van elkaar! Gevaarlijk!
Een paar jaar later speelde ik in een bandje. We kwamen door het het hele land en maakten zelfs een singeltje. Ik zag dat het op deze manier in de belangstelling staan en het een beetje overweg kunnen met een gitaar een voorspelbare aantrekkingskracht op de meisjes had en het ego van de bandleden en van anderen in vergelijkbare situaties behoorlijk deed groeien. Mijn conclusie was dat alleen die meisjes echt leuk zijn die mij willen als ik niet in de belangstelling sta, geen gitaar speel en geen gel in mijn haar heb en ik mijn ego thuis kan laten. Vul voor gitaar grote auto, dikke baan of belangrijke maatschappelijke positie in en je begrijpt dat ik menig avondje alleen doorbracht. Sukkel!
Tijdens mijn tijd op de universiteit nam ik deel aan een cursus filosofie en management.
Op een dag kwam er een meneer uit de praktijk. Hij was bedrijfsfilosoof bij Phillips, tegenwoordig zal dat wel coach of adviseur heten om ons te adviseren. Het eerste wat hij wist te vertellen; vraag een hoog uurtarief voor je werk want naarmate dat hoog is zullen ze wat je te vertellen hebt serieus nemen en je voorstellen ook eerder implementeren. Ze hebben er immers stevig voor betaald! Mijn studiecollegas hebben de cursus afgemaakt ik ben meteen opgestapt. Stom!
Tot heden op de dag heb ik in mijn leven per maand nooit meer geld gehad dan rond het bijstandsnivea of ietsje meer en muziek vindt ik nog steeds heel belangrijk.
In tegenstelling tot veel anderen luister ik dan heel goed naar de teksten en die gaan welk genre je ook neemt toch vaak over "domme" dingen.
Geluk, hoop en liefde.

Groet
Tot de volgende blog
Carlo

Zondagmorgen in het zuiden...

Het is nu tegen half twaalf en ik kom net binnen gewaaid. Ik was om acht uur op maar al een keer wakker rond kwart voor vijf wat,ongeacht hoe laat ik naar bed ga voor mij meestal de tijd is dat ik mijn droomwerk gehad heb en weer geacht wordt me in deze dimensie te bewegen. Mijn slaap en waakritme doet het al jaren zonder wekker aangezien ik altijd 5-10 minuten voor de wekker is ingesteld wakker wordt. Ik vraag me vaak af hoe ver deze vorm van zelfprogrammering werkt en hoe ver dit "mechanisme" reikt en zijn werk doet op andere terreinen in het leven. Vooral dat het gepaard gaat met zeer weinig denken en toch zeer precies werkt trekt mij aan.
Het lijkt ook veel wat er nu buiten gebeurd. Zonder dat wij gevraagd worden begint de natuur onweerstaanbaar te dansen op de muziek van bio ritmen en cycli en met welhaast erotische krachten lok ze mij naar haar geheime maar toch zo lekker brutaal openlijk tentoongestelde levenslust.
De kou van afgelopen tijd gevolgd door de relatief snelle temperatuurstijging van de afgelopen dagen laat de knopjes op de planten al zwellen en de grond begint te ruiken als een heerlijk parfum. Elke keer verwondering en mijn verlangen er een deel van te zijn.
Eens zal ik er weer terugkeren pijnloos en zonder moeite en dan zal ik weten dat het precies zo is gegaan zoals het moest gaan. Precies op tijd en met de rust, de rust van een zondagmorgen in het zuiden

Tot de volgende blog
Groet
Carlo