Tussentijd

Vandaag voor het eerst dat het een beetje regent, door regent bedoel ik daarmee.
We zijn buiten een dag of tien onderweg in de bloei en het droge weer komt in onze teelt dan wel goed uit. We beginnen morgen met het plastic dakje over de rijen te doen en hebben daar wat tijd in gehad vanwege het afgelopen en komende droge weer. Je hebt liever geen vochtig regenachtig weer tijdens de bloei. Dat scheelt alles in het voorkomen van bewaarziektes o.a botritis schimmels.
Water geef ik via de druppelslang. Het is in de bloei van belang het peil van vocht en water bij de plant relatief hoog te houden. Dat heeft namelijk weer invloed op de kwaliteit en plakkerigheid van het stuifmeel. Als het te droog is kan de bij er niets mee want hij kan het niet meeslepen aan zijn pootjes. Komt het dus nergens terecht.
In de kas hebben we over een dag of tien frambozen. Buiten zijn al kleine groene vruchtjes te zien. Als de bloem bestoven is begint meteen vanuit het kelkje de framboos te groeien. Dat gebeurt en is al goed zichtbaar een etmaal na de bestuiving.
Over een week of vijf zullen buiten wel de eerste frambozen rijp zijn. De tijd vliegt, de natuur niet. Die culimineert in een fantastisch hoogtepunt en begint weer van voren af aan. Overweldigend en met open armen die je verleiden mee te gaan en eieren van de tijd uit te broeden en in de tussentijd te zijn.

Groet
Carlo

Koningin , keizer admiraal...

Ongeveer 15 jaar geleden ben ik voor mijn schoonbroer gaan werken op wat nu ons bedrijf is. Ik was net twee weken bezig en we waren bezig met nieuwe frambozen aanplant en hadden dus wel iets anders te doen op 30 april dan in de collectieve psychose van een stockholm syndroom rond te wentelen. Op mijn brommertje onderweg naar het veld kreeg ik geen voorrang en werd aangereden door een leeghoofd.
Een gecompliceerde breuk van schouder en bovenarm was het resultaat.
De botte dokter in het ziekenhuis opperde een vooral voor hem ego strelende, technisch gecompliceerde operatie als behandeling.
Aangezien ik niet gevoelig ben voor de tovenarij van autoriteit, titels, diploma's of dubbele voor dan wel achternamen en ik bij het ongeluk niet op mijn hoofd terecht was gekomen ging ik op zoek naar een second opinion. De behandeling die daar werd voorgesteld week sterk af van de eerste en had mijn voorkeur omdat het een logische biologische was.
Vanaf mijn mededeling dat de second opinion mijn voorkeur had leek het wel of ik in plaats van een botbreuk een hoogst besmettelijke ziekte had opgelopen. De angst daarvoor werd gedeeld van de bedzuster tot de behandelend arts. De ene schijtend voor ik weet niet wat, de ander aangetast in zijn welhaast koninklijk arrogantie niet bereid om mijn arm naar mijn keuze te behandelen. Gesterkt door deze reacties heb ik de andere behandeling doorgezet naar volle tevredenheid van mijn gezond verstand en mijn arm.
Alleen op 30 april voel ik ieder jaar nog een licht zeurende pijn maar dat vind ik niet erg omdat ik daardoor weer herinnert wordt aan de heerlijke werkelijkheid: koningin, keizer admiraal hopla kunnen ze …..allemaal.

Groet en niet te bang.
Carlo